Kavuştuk ki biz ^^

En sevdiğim arkadaşlarımdan biri ile hiç görüşmemiş olmam ne kadar garip değil mi?! Hem de yıllarca. Beybem Esra ve kardeşleriyle işte yıllarca görüşemedik. Çünkü internetten tanışmıştık ve farklı illerdeydik, gidip gelebilmemiz için ailelerimizden izin almamız gerekiyordu ve izin öyle kolayca alınabilen bir şey değildi bizim için. Ta ki geçen haftaya kadar (Şimdiye kadar niye yazmadığımı düşünen olduysa misafirlerimiz olduğu için bilgisayara vakit ayırmadım :D )
Velhasılı kelam 5 senelik arkadaşlarımla çok şükür görüşebildim. Gelmeden önce söyledim 'bakın ben öyle konuşkan bir insan değilim pısar kalırsam kusuruma bakmayın mizacım beyle' diyerek uyardım :D Neyse ki o kadar sesiz sakin kaldığımı düşünmüyorum.
Gezdik, eğlendik (yani ben eğlendiğimizi düşünüyorum), hasret giderdik arkadaşlarımla. Geldikleri için o kadar mutlu oldum ki anlatamam. Birsürü resim çekindik ama resimler bize kalsın :D Eskaymak ve Cembek 'in çektiği Yalova resimleri için bloglarına uğramanızı öneririm. ^^

Günün en sevdiğim resmi ablalar olarak, Cembek ve Başak 'ı sahil kenarında dilendirişimiz oldu.

Akşam saat 7 buçuğa kadar iznim var demişti Esra ben de kendimi ona göre ayarladım. Evden apar topar çıktık sahilde gezeceğiz diye. Gezdik ettik. Gergin babacım sağolsun bizi topçulara götürdü ama saat 8 buçukta varabildik, trafik tıklım tıklımdı. Ödüm kopuyor anneleri kızacak, daha da izin alamayacağız diye. Bindiler bu sefer de akşam karanlığında dolmuşlarda in-bini nasıl yapacaklar diye annemle içimiz içimizi yedi. Çok şükür sağ sağlim vardılar da rahat bir nefes alabildik. 

İşte böyle geçti dostlarımla olan günüm. ^^